[vc_row css=”.vc_custom_1578532508929{margin-top: 0px !important;}”][vc_column width=”3/4″][vc_single_image source=”featured_image” img_size=”large” alignment=”center”][gem_divider margin_top=”30″][vc_column_text]

[/vc_column_text][gem_divider margin_top=”30″][vc_column_text]Myśląc o przebaczeniu, pewnie jawią się w Twojej głowie dwa obrazy:

1. Wielu duchowych uzdrowicieli i guru, którzy mówią o jego znaczeniu, w tym między innymi cytaty Buddy.
2. Osoba, o której myślisz, że nigdy nie jej wybaczysz.

Faktem jest, że przebaczenie ma w dużej mierze konotację religijną lub duchową.

W naukach buddyjskich chowanie urazy jest porównywane do trzymania się rozżarzonego węgla, ponieważ w rezultacie tylko Cię to spala. W hinduizmie Wedy kojarzą trzymanie urazy z noszeniem worka negatywnych wspomnień i uczuć, prowadzących do gniewu i nierozwiązanych emocji, które wpływają na teraźniejszość i przyszłość. W chrześcijaństwie miłosierdzie jest okazywane tylko tym, którzy przebaczają, gdy inni zgrzeszyli przeciwko nim.

Jak uraza wpływa na Twoje zdrowie?

Dopiero niedawno społeczność naukowa zaczęła badać skutki przebaczenia z neurologicznego punktu widzenia. Liczne badania wykazały powiązania między codzienną praktyką przebaczania a poprawą zdrowia psychicznego i fizycznego. Udowodniono naukowo, że oprócz obniżania ciśnienia krwi, tętna i ogólnego stresu, akt przebaczenia poprawia jakość snu i zmniejsza zmęczenie.

Rzadko zdarza się, by jeden temat zbierał oklaski zarówno ze strony społeczności naukowej, jak i religijnej. Wyniki tych badań, wraz z kilkoma innymi, doskonale wpisują się w refleksje i poglądy wielu przywódców duchowych oraz doktryn religijnych na całym świecie na temat przebaczenia.

Psycholog Charlotte Witvliet postanowiła przeprowadzić badanie, prosząc swoich pacjentów, aby przypomnieli sobie dawną urazę. Odkryła, że ​​kiedy to zrobili, przywołane w pamięci obrazy nie tylko wywarły wpływ na ich umysł, ale także obudziły poczucie fizycznej goryczy. Ich ciśnienie krwi i tętno wzrosły, co z kolei prowadziło do wzrostu niepokoju. Rozmyślanie o zdradzie z przeszłości było stresujące, niekomfortowe i wywoływało niepokój u osób poddanym badaniu.

Jedynym wyjściem jest wybaczenie

Twój mózg ma miernik szczęścia zwany jądrem półleżącym. Przez całe życie Twój miernik szczęścia może podskakiwać w tę i z powrotem w skali od jednego do dziesięciu, z czego dziesięć oznacza najwyższy poziom szczęścia.

Podczas wykonywania codziennych czynności (śniadanie, praca, spotkania towarzyskie) jądro półleżące wysyła wiadomości do ciała migdałowatego – ośrodka przyjemności w mózgu – aby go stymulować, gdy wydarzy się coś przyjemnego (np. zjesz dobry posiłek) lub może też stymulować go negatywnie, gdy dzieje się coś nieprzyjemnego (np. od drobnych nieporozumień po kłótnie).

Jako ludzie mamy dwie możliwości wyboru sposobu reagowania na negatywne interakcje i doświadczenia.

Możemy albo rozmyślać o naszym poczuciu nieszczęścia z powodu szefa, który nas zwolnił, lub współlokatora, który zdradził nasze zaufanie, albo po prostu zdecydować się odpuścić.

Przeżywanie jest dla nas naturalne. To przychodzi nam najłatwiej. Nie zdajemy sobie sprawy z tego, że kiedy zdecydujemy się na ruminację, samo imię lub jakakolwiek wskazówka dotycząca negatywnego wydarzenia może wywołać reakcję w naszym układzie nerwowym. Ciało migdałowate aktywuje się w 27 sekund, uwalniając kortyzol, hormon stresu. To taka sama reakcja, jak gdybyś był ścigany przez dzikie zwierzę.

Te hormony pozostają w twoim organizmie przez kilka godzin, do czasu, aż zostaną metabolizowane. Częsta aktywacja tych czujników bólu obniża poziom serotoniny, a nawet może powodować depresję.

Jak przebaczać?

Z drugiej strony, opuszczenie doskwierających nam emocji lub wybaczenie osłabia potęgę wywieranego na nas wpływu negatywnej sytuacji i uwalnia dopaminę w naszym mózgu Jeśli odrzucimy chęć sprawowania kontroli, częste wspomnienia przeszłego bólu mogą spowodować, że incydent stanie się częścią teraźniejszości, a nawet naszej tożsamości.

Proces przebaczenia jest pracochłonny, głównie z powodu nieubłaganego pragnienia pociągnięcia sprawcy do odpowiedzialności za to, co zrobił. Jesteśmy zaprogramowani do szukania zemsty lub sprawiedliwości, nie rozumiejąc, że to właśnie odpuszczenie jest jedyną rzeczą, która może przynieść nam spokój.[/vc_column_text][gem_divider margin_top=”30″][gem_divider margin_top=”30″][vc_column_text][/vc_column_text][gem_divider margin_top=”30″][vc_column_text][/vc_column_text][/vc_column][vc_column width=”1/4″][vc_widget_sidebar sidebar_id=”page-sidebar”][/vc_column][/vc_row]